ტექსტის რედაქტირება №2
ქართული საერო სამოსის მრავალსახეობას განაპირობებს გეოგრაფიულ კლიმატური, ტომობრივ-ეთნიკური და სოციალურ-წოდებრივი სხვაობა. მიუხედავად ამისა ამ მრავალ ფეროვნებაში შეიძლება ბევრი საერთო ნიშნის (მასალა, თარგი, სილუეტი, სქესობრივ-ასაკობრივი ფაქტორი, ფერთა შეხამება, ჩაცმისა და ტარების წესი) პოვნა რაშიც ზოგადად აისახა ქართული ხასიათი.
ზოგაგად სამოსი მრავალ ასპექტში შეიძლება განვიხილოთ, რათა სამოსის ტარება, მისი შექმნა და წარმოშობა უკავშირდება არამხოლოდ ადამიანის სოციალურ ყოფას არამედ გეოგრაფიულ გარემოს, კლიმატურ პირობებს, აგრეთვე მის საქმიანობას - რას აკეთებს? როგორ შრომობს? რა ტერიტორიაზეა? სად ცხოვრობს? სოციალური მდგომარეობა უკვე ცოტა გვიან ხდება აქტიური. ბერძენი ისტორიკოსების მიერ იქნა მიჩნეული,და ამას ივანე ჯავახიშვილიც ადასტურებს, რომ მთისა და ბარის სამოსი ხეთებთან და მიდიელებთანაცაა დაკავშირებული, მაგალითად, ხევსურული სამოსი ძალიან გავს უძველეს ხეთების შესამოსელს.
მე-XIX საუკუნეში ძალიან საუკეთესო ნაბდის წარმოებით განთქმული იყო ჩრდილოეთ კავკასია, ყაბარდო-ჩერქეზეთი, დაღესტანი და ოსეთი, საქართველოშიიმერეთი, სამეგრელო, სვანეთი და დუშეთი.
(16 ქულა) პასუხები იხილეთ "ტექსტის რედაქტირება №2 (პასუხები)"
1 კომენტარი